Για αυτό ήταν σημαντική η ήττα του ΔΣΕ στην Κόνιτσα, αποτελώντας παράλληλα το πρώτο ηχηρό εναντίον του «χαστούκι», στην πρώτη σοβαρή μάχη που χρειάστηκε να δώσει. Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να πούμε ότι η Κόνιτσα αποτέλεσε την αρχή του τέλους του ΔΣΕ. Τα «λαοκρατικά» καθεστώτα, με πρώτη την σταλινική Σοβιετική Ένωση, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την προσωρινή κυβέρνηση του συντρόφου Ζαχαριάδη -πολιτική που ακολούθησαν μέχρι τέλους-, αφήνοντάς τον έκθετο και απέναντι στους συντρόφους του, αλλά και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, που στην συντριπτική του πλειοψηφία δεν συμμεριζόταν το «λαοκρατικό» του όραμα.
Ο ίδιος, άλλωστε, δήλωνε πως εντός του 1947 θα είχε κατορθώσει να γκρεμίσει το «σάπιο μοναρχοφασισμό», εξαγγελία που επίσης δεν επαληθεύτηκε όχι λόγω του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ, όπως μέχρι σήμερα λέγεται, αλλά κυρίως γιατί ποτέ -μα, ποτέ- ο Ζαχαριάδης δεν κατόρθωσε να κερδίσει την καθολική υποστήριξη των Ελλήνων -και λόγω «αστοχιών» του ΕΑΜ /ΕΛΑΣ κατά την κατοχή και λόγω Μακεδονικού.
Δεν ευθύνεται ο Τρούμαν και ο Μάρσαλ, αν ο Ζαχαριάδης δεν μπορούσε να βρει μαχητές και κατέφευγε στην βίαιη στρατολογία αγοριών και κοριτσιών, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Τάκης Λαζαρίδης στο βιβλίο του «Ευτυχώς ηττηθήκαμε, σύντροφοι». Από τότε έχουν περάσει 61 ακριβώς χρόνια. Έπειτα από τόσα, λοιπόν, χρόνια και με όλες τις ιστορικές εξελίξεις που την περίοδο εκείνη σημειώθηκαν, δεν έχουμε μάλλον παρά να συμμεριστούμε απόλυτα την άποψη του Τάκη Λαζαρίδη!
GREECE: Hellenic Army forces attack rebels in Konitza (1948)
Warfare In Greece AKA Troops In Action: Greece (1948)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου