«Την επόμενη φορά, ανεβαίνοντας για Κερασοβο, θα μπώ να δω πως είναι η Πουρνιά… Την επόμενη φορά, ανεβαίνοντας για Κερασοβο, θα μπώ να δω πως είναι η Πουρνιά»
20 χρόνια χρειάστηκαν από την πρώτη φορά που το είπα μέχρι να αξιωθω να το κάνω πράξη. Βαθιά μέσα μου πίστευα ότι είναι ακόμα ένα χωριό, από τα πολλά που έχω δει,οπότε υπερίσχυε η αναβλητικότητα.
Ανεβαίνοντας από την παλιά εθνική για Κερασοβο (Αγία Παρασκευή το επίσημο), συναντάς διασταύρωση στο δεξί σου χέρι που μετά από λίγα χιλιόμετρα σε οδηγεί στην Πουρνιά. Πρώτη εικόνα; Πράσινο, πράσινο και πράσινο (και λίγο μωβ από τις πασχαλιές που αλλάζει τη σύνθεση). Δεύτερη εικόνα; Το εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι πριν το χωριό.
Λίγο έξω από το χωριό βρίσκεται το γεφύρι της Μαύρης Πέτρας, ένα εντυπωσιακό πέτρινο μονότοξο γεφύρι με υψος καμαρας περίπου 20 μέτρων. Επειδή είχα την τυχη να επισκεφτώ το χωριό άνοιξη, ο όγκος του νερού ήταν μεγάλος και καθιστούσε το τοπίο επιβλητικό.
Λίγα λεπτά μετά τη γέφυρα, συναντάς τα πρώτα σπίτια του οικισμού. Τα πρώτα δείγματα γραφής, φανερώνουν ότι η αρχιτεκτονική της πέτρας κυριαρχεί και εδώ. Σπίτια αρχοντικά με τη μαστοριά ανθρωπων άλλης εποχής, πνιγμένα στο πράσινο.
Ακολουθείς το φιδογυριστό δρόμο και καταλήγεις στην πλατεία του χωριού που όπως συνήθως κυριαρχούν η εκκλησία και το παλιό σχολείο. Η εκκλησία των Ταξιαρχών είναι πραγματικό στολίδι και επάξια στέκεται δίπλα της το κτίριο του σχολείου. Κρήνες με νερό θα συναντήσεις παντού για να ξεδιψάσεις.
Με ρωτούσαν αν η Πουρνιά είναι ωραιότερη από το τάδε ή το δείνα χωριό. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις τέτοιου είδους συγκρίσεις, κυριαρχεί πάντα το υποκειμενικό κριτήριο. Είναι όμορφη, αυτό αρκεί για να παρακινήσει κάποιον να την επισκεφτεί. Δεν είναι ανάγκη να μοιάζει με γειτονικά χωριά, αρκεί που φεύγοντας δεν μετανιώνεις το χρόνο που αφιέρωσες, ίσα ίσα μετανιώνεις που δέν το έκανες πιο νωρίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου