Ήταν η άμεση επέμβαση και επιμονή της οργάνωσης Ομόνοια στην ελληνική κυβέρνηση που καθιερώθηκε το πολυπόθητο επίδομα (σύνταξη το είπαν κάποιοι) του ΟΓΑ στους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες.
Δεν θα αναφέρουμε τα θετικά του, όπως την αναβάθμιση της ζωής και της αξιοπρέπειας στην αλβανική κοινωνία των Βορειοηπειρωτών, μα θα σταθούμε κυρίως την ριζική αλλαγή των κοινοτήτων μας με ολοκαίνουργα σπίτια-βίλες, με περιποιημένους αυλόγυρους, με πηγάδια πόσιμου...
και αρδευτικού νερού, με την τάση να παραμείνουν στον τόπο τους και ν’ ανοίξουν τις δικές τους εργασίες.
και αρδευτικού νερού, με την τάση να παραμείνουν στον τόπο τους και ν’ ανοίξουν τις δικές τους εργασίες.
Ήταν τα γεγονότα του 1997 που διατάραξαν αυτή την ισορροπία και γαλήνη. Άλλαξαν οι στατιστικές των εναπομεινάντων. Προς την κάτωθεν. Όμως ξανά η ζωή προχωρούσε. Συνέχιζε η ανοικοδόμηση και η απασχόληση με την κτηνοτροφία και τη γεωργία.
Ο δείκτης, όμως, της επιβίωσης αυτού του χώρου, την τελευταία δεκαετία παρουσιάζει μόνον ύφεση, κάμψη και βουτιές. Και η κάθοδος του δείκτη οφείλεται στην αλβανική και στην ελληνική πλευρά.
Η αλβανική πλευρά δεν αμέλησε ποτέ το βασικό της στόχο που ήταν και είναι η αφομοίωση, η αλλοίωση και ο ξεριζωμός των Βορειοηπειρωτών από τα πάτρια εδάφη τους.
Αυτό διαμέσου της αύξησης των έκτροπων στο χώρο που διαβιεί η Ελληνική Κοινότητα, της βίας και της φοβέρας, των πιέσεων και προστυμμάτων από κάθε είδους ευφορία, αστυνομία, μα και από τους λωποδύτες όργανά τους. Της ταλαιπωρίας για την νομιμοποίηση της δικής τους περιουσίας (των αγρών και λιβαδιών που κέρδισαν από το νόμο 7501). Της οδήγησης για την επίλυση κάθε προβλήματος στα δικαστήρια, που αν κάποιος έπαιρνε μια θετική απόφαση, μετά από 10-15 ακροαματικές διαδικασίες, θα ξόδευε μεγάλα χρηματικά ποσά. Της αντιμετώπισης του άλλου μεγάλου «δράκου», που λέγεται υποθηκοφυλακείο (με εσωτερική εντολή να μην εφοδιάζουν τους Βορειοηπειρώτες με «περιουσιακά πιστοποιητικά») κι άλλα πολλά.
Η ελληνική πλευρά την δεκαετία αυτή έδωσε μεγαλύτερη προτεραιότητα στους Σύρους και Λιβανούς και αμέλησε την Βόρεια Ήπειρο με κλειστές μυστικές συμφωνίες εις βάρος της. Κόπηκε το επίδομα του ΟΓΑ και αντικαταστάθηκε με ψίχουλα σε μερικούς. Οι Βορειοηπειρώτες στον ελλαδικό χώρο, έχοντας την αστάθεια και φοβία από δω, και την οικονομική κρίση από κει δεν επιστρέφουν. Οι υπερήλικοι μήνα σε μήνα λιγοστεύουν.
Με το σκεπτικό της μη επιστροφής, της εδώ αστάθειας και φοβίας βγάζουν στο «σφυρί» τα σπίτια και τα οικόπεδα. Με καταγραμμένες τέτοιες περιπτώσεις.
Αυτό θα είναι και το τέλος των δικών μας κοινοτήτων, του δικού μας χώρου.
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
Τι μέλλει γενέσθαι;
Είναι γνωστό ότι σε πολλά χωριά της ΕΕΜ η κατάσταση είναι ανησυχητική. Οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι, οι περισσότεροι τρίτης ηλικίας, μειώνονται συνεχώς. Βιώνουν το άγχος και την ανασφάλεια. Οι κάμποι στενάζουν. Τα βουνά σιωπούν. Όλοι αγωνιούν. Και τι μέλλει γενέσθαι;
Ασφαλώς, προσπάθειες γίνονται για κάτι το καλύτερο, αλλά το κακό έπρεπε ν’ αντιμετωπιστεί προ πολλού, όταν ακόμη ήταν στα σπάργανά του. Τώρα μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν τα δυσκολότερα;
Ναι. Και θα είναι ευχής έργον, αν όλοι δραστηριοποιηθούν ενωμένοι, με σύνεση και νηφαλιότητα, με γνώση και σχέδιο, όντας επικεφαλής τα στελέχη, οι αιρετοί μας. Και αν οι νέοι και οι νέες μας, που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του τόπου, βρίσκονται, όπως πάντα, στην πρωτοπορία.
Βασικοί στόχοι της προσπάθειας αυτής θα πρέπει να είναι:
-Αξιοποίηση της ιστορικής μας μνήμης. Στήριξη στις αρετές και αξίες των καλών προγόνων μας.
-Στήριξη, επίσης, στους σημερινούς ανθρώπους των αγώνων και των θυσιών, στους έντιμους πνευματικούς ανθρώπους , στην Ορθόδοξη Πίστη, στους δραστήριους επιχειρηματίες κ.ά.
-Εξασφάλιση της πολυπόθητης ενότητας, της κοινωνικής συνοχής, αποφεύγοντας τη γκρίνια και την κακοριζικιά που επιφέρουν διχασμό και ψυχικό μαρασμό.
-Προώθηση και εμπέδωση της πνευματικής ζωής και ανάδειξη των ακούραστων συμπατριωτών μας για το καλό του χώρου μας. Διαφύλαξη των λαμπρών χριστιανικών μας παραδόσεων.
-Αφοσίωση στην ορθοδοξία, εναντίον της οποίας στρέφουν τα βέλη τους αντίχριστες δυνάμεις στον κόσμο. Μεταξύ Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, η οποία δεν είναι μόνον θρησκεία αλλά και πολιτισμός, υπάρχει αδιάρρηκτη σχέση.
-Εφαρμογή του «Γνώθι σαυτόν» (γνώρισε τον εαυτό σου) ώστε ο καθένας να μετατρέπει τα μειονεκτήματα σε κοινωνικά προτερήματα και θρησκευτικά φρονήματα.
-Αποφυγή της καχυποψίας, της αντιζηλίας, της εχθρότητας, όχι κληρονομημένα τα φαινόμενα αυτά, αλλά επίκτητα σε δύσκολους και ανάποδους καιρούς.
-Καταπολέμηση της διαπροσωπικής σύγκρουσης μεταξύ διαφόρων κατηγοριών συνανθρώπων μας. Η σύγκρουση αυτή διακρίνεται σε σύγκρουση συμφερόντων, πεποιθήσεων, αλαζονείας κλπ, και βλάπτει το λαό μας και τα εθνικά μας συμφέροντα.
-Συναντήσεις και επικοινωνία των αρμοδίων και όσων επωμίζονται κοινωνικά καθήκοντα με τους κατοίκους στα χωριά μας, ώστε να τονώσουν το ηθικό των παθιασμένων αυτών ανθρώπων, με λόγια ελπιδοφόρα και μ’ ένα γλυκό χαμόγελο.
Πόση δύναμη κρύβει μέσα της μια ήρεμη ψυχική διάθεση, ιδίως στους ηλικιωμένους συμπατριώτες μας που ζουν στην μελαγχολία, χωρίς παιδιά και εγγόνια, πιότερο σε μέρες γιορτινές και δύσκολες νυχτιές.
Τα όσα αναφέρονται πιο πάνω μετριάζουν κάπως τη σχετικά νοσηρή κατάσταση στα χωριά μας.
Εν κατακλείδι φρονώ ότι χρειάζεται απασχόληση και εγρήγορση, για να γίνει το καλύτερο δυνατό στο δύσμοιρο ετούτο χώρο μας. Ο ουρανός μας δεν αντέχει την μαυρίλα.
Δημήτρης Παππάς
Συνταξιούχος δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου