Προσκυνηματικό συγκρότημα για τον Άγιο Παΐσιο στην Κόνιτσα

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Στη θέση "Γραβίτσα" της Κάτω Κόνιτσας έχει θεμελιωθεί ναός και έχει σχεδιαθεί προσκυνηματικό συγκρότημα, για τον όσιο Παΐσιο. Είναι γνωστό ότι η Κόνιτσα, μετά τον ξερριζωμό του από τη Μικρά Ασία, έγινε η πατρίδα του Ο άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης), γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, αλλά μόλις ήταν 40 ημερών, εκδιώχθηκε από τον τόπο της η οικογένειά του. Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασε στην Κόνιτσα, ο Αρσένιος ήταν μόλις 2 ετών, και εγκαταστάθηκε εκεί.
Η ανέγερση αυτού του προσκυνηματικού συγκροτήματος, που, προς το παρόν, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν έχουν προχωρήσει οι εργασίες, είναι υπό την ευθύνη της Μητρόπολης και του Δήμου Κόνιτσας, σε συνεργασία με το Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο και τον αρχιτέκτονα Πέτρο Κουφόπουλο.
Το προσκυνηματικό αυτό συγκρότημα, θα έχει ως σκοπό να εξυπηρετεί τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό προσκυνητών στην Κόνιτσα, όπου, τώρα, επισκέπτονται το...
σπίτι του αγίου, στο οποίο φυλάσσονται προσωπικά του αντικείμενα, αλλά και τη Μονή Στομίου, σε μικρό κελί της οποίας μόνασε για λίγα χρόνια.
Το συγκρότημα θα περιλαμβάνει το ναό, σύνθετος σταυροειδής με βασιλική στο ισόγειο (μικτός τύπος κατά το πρότυπο του ναού της αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη), που στο ημιυπόγειο θα υπάρχει παρεκκλήσι και αίθουσα συγκέντρωσης.
Προβλέπονται ακόμη ξενώνας, αρχονταρίκι, πνευματικό κέντρο, αρχονταρίκι, χώρος έκθεσης, πλατείες, παιδική χαρά και παραμεινάριο (δωμάτιο για φιλοξενία κληρικού ή του φύλακα).
Να σημειωθεί πως οι κατασκευές μελετήθηκε να γίνουν στο αρχιτεκτονικό πνεύμα και κλίμα της περιοχής, με τοπική πέτρα και λαξευτά μορφολογικά στοιχεία, ώστε να μην εισαχθεί κάτι ξένο και διαφορετικό.
Η μορφή του οσίου Παϊσίου παραμένει ολοζώντανη στην Κόνιτσα. Και αποτελεί πόλο έλξης.
Έτρεχε να φύγει μακριά από τη δόξα των ανθρώπων και δεν το χωρούσε ο νους του ότοι εκατοντάδες, χιλιάδες άτομα, θα έβρισκαν κοντά του τη βοήθεια, που χρειαζόταν και θα έφευγαν αναπαυμένοι και ευχαριστημένοι, τόσο όσο ζούσε, όσο και μετά την κοίμησή του.
Αναδείχθηκε άγιος, αυτός ο ταπεινός, που, αν και δεν είχε τίτλους σπουδών, συμβούλευε, στήριζε, έδινε απρόσμενα φωτισμένες λύσεις.
Αυτός ο αδύνατος και ασθενικός, που άντεξε, ό,τι δεν αντέχουν οι δυνατοί.
Ναι, έγινε άγιος, γιατί αγάπησε το Θεό, χωρίς όρια και είχε ολοζώντανη σχέση μαζί Του.
Eιχε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος πάνω του, είχε τη φλόγα του Χριστού στην καρδιά του.
Γι΄ αυτό εξαπλωνόταν τόσο γρήγορα η θεία φωτιά, που είχε μέσα του και άρπαζε από τη φλόγα της πίστης του όλος ο κόσμος.
Πάμπολλοι το νιώθουν, αλλά και το βιώνουν: Ο άγιος Παΐσιος, ο σύγχρόνός μας, ο δικός μας άνθρωπος, είναι δίπλα μας, παρακαλεί για μας, για να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή.
Romfea.gr