Μόλις στην έξοδο της Κόνιτσας, κοντά στο εξωκκλήσι τού Άι-Νικόλα, στέκει -μέχρι πρόσφατα ξεχασμένο από όλους- ένα εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι. Και ας εξυπηρέτησε σε δύσκολους καιρούς όλα τα χωριά τής Λάκκας Αώου - Πεκλάρι (Πηγή), Γκρισμπάνι (Ελεύθερο), Παλαιοσέλλι, Πάδες, Αρμάτοβο (Άρματα) και Μπριάζα (Δίστρατο).
Εξακολουθεί να γεφυρώνει, με κόπο πια, είναι αλήθεια, σε βαθειά λαγκαδιά, ένα ρέμα που φεύγει για τον Αώο. Έχει ένα τόξο, με διπλό διάζωμα θολιτών, δεμένο με δύο ζεύγη άρπιζες - ανοίγει 8.40 μ., κι ανασηκώνεται από την κοίτη έως και 7,40 μ. Στα 8,50 μ. περνά επίπεδος ο διάδρομος διάβασης, με πλάτος 2,70 μ. και συνολικό μήκος 19 μ. Ίσως παλαιότερα “κρατούσε” πήλινο σωλήνα που έφερνε νερό στην Κόνιτσα. Πάντως η όλη του τεχνοτροπία σίγουρα το κατατάσσει στα χρόνια της οθωμανοκρατίας.
Όπως ειπώθηκε, εντοπίστηκε πρόσφατα, καθώς το κρύβει πλούσια βλάστηση και μεγάλα δέντρα. Μάλιστα ένα από τα τελευταία, κυριολεκτικά ταλαιπωρεί το τόξο, με ένα εντυπωσιακό, συνάμα όμως και πολύ επικίνδυνο, εναγκαλισμό.
Το επισκέφτηκα το περασμένο Σάββατο, έχοντας μαζί μου και κάποια εργαλεία μήπως και το “ξαλάφρωνα”. Είχα ενημερώσει πιο πριν δύο υπεύθυνους φορείς της Κόνιτσας μήπως οργανωνόταν μια συντονισμένη επιχείρηση καθαρισμού. Δυστυχώς ο ένας δεν απάντησε, κι ο άλλος - ο καθ΄ ύλην αρμόδιος - θεώρησε πως δεν άξιζε τον κόπο. «Ένα μικρό γεφυράκι είναι…», μου απάντησε -είμαι σίγουρος πως δεν το έχει δει. Κρίμα…
Φωτογράφησα όσο μπόρεσα καλύτερα, το μέτρησα και προχώρησα σε ένα σχέδιο. Ελπίζω και εύχομαι γρήγορα να συνειδητοποιηθεί η αξία του και να αναδειχτεί. Ένα δεύτερο - κι αυτό σημαντικό - γεφύρι, δεν περισσεύει για την Κόνιτσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου