Εορτάστηκε η Πανήγυρη της Ιεράς Μονής Αγίου Νικάνορος Κόνιτσας

Με την δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα και κατάνυξη, αλλά και τις αρχιερατικές ευλογίες του οικείου Μητροπολίτου Ανδρέου, εορτάστηκε και φέτος η μνήμη του Οσίου Νικάνορος στην ομώνυμη Ιερά Μονή της επαρχίας Κονίτσης. Πλήθος ευλαβών προσκυνητών προσήλθαν για να ασπαστούν την θαυματουργή Εικόνα του Αγίου Νικάνορος, καθώς και τα χαριτόβρυτα Λείψανά Του. 

Την παραμονή της Εορτής 06 Αυγούστου 2021, τελέστηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός, η Αρτοκλασία και η ιερά Παράκληση. Τον θείο λόγο κήρυξε...

ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, Γέροντας Αρσένιος Μάϊπας. Την κυριώνυμη ημέρα 07 Αυγούστου 2021, τελέστηκε ο πανηγυρικός Όρθρος, η Θεία Λειτουργία και μοιράστηκε στους πιστούς μύρο, ευλογημένο από τα ιερά Λείψανα του Αγίου Νικάνορος.

Οι πιστοί από την ευρύτερη περιοχή που παρευρέθηκαν στην Πανήγυρη, εξέπεμψαν με ιερή συγκίνηση Δοξολογία στον Πανάγαθο Θεό, καθώς αποτελεί εξαίρετη ευλογία η ύπαρξη του Μοναστηριού του Οσίου Νικάνορος στην Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. 

Όπως ο Άγιος Νικάνορας και παλαιότερα προστάτευσε και θεράπευσε θαυματουργικά τους ανθρώπους της περιοχής από πανώλη, έτσι και σήμερα ο πιστός λαός ελπίζει στην μεσιτεία και την βοήθειά Του. 

Η ΜΟΝΗ

Ιδρύθηκε το 1816 σε θέση όπου προϋπήρχαν ερείπια παλαιάς Ιεράς Μονής, ως ένδειξη τιμής στον Όσιο Νικάνορα, ο οποίος έσωσε το 1815 τους κατοίκους από την μεγάλη επιδημία της πανούκλας, που μάστιζε όλη την περιοχή.

Ο Ναός της Μονής, η οποία είναι ιστορικό διατηρητέο μνημείο, σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, ενώ εδώ και 45 χρόνια, το 1975, έχει κλαπεί το παλαιό τέμπλο, μαζί με όλες τις εικόνες του.

Με φροντίδα της Περιφέρειας Ηπείρου έχει εγκριθεί ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, προκειμένου να αναστηλωθούν τα κελιά και τα άλλα βοηθητικά κτίσματα του Μοναστηριού, που υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές, λόγω κατολίσθησης.

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το Μοναστήρι του Αγίου Νικάνορος Κόνιτσας είναι μία θέα του Θεού, ένα άνοιγμα στον θεϊκό κόσμο. Τα μάτια του ανθρώπου δεν χορταίνουν με όσα ωραία κι αν δουν στον κόσμο αυτό (κι είναι τόσο ωραία, τα ωραία της γης!).

Τ' ανθρώπινα μάτια είναι πλασμένα να βλέπουν πολύ πέρα από τα γήινα, πολύ μακρύτερα από τα αισθητά, πάνω από της φθοράς τα οράματα. Είναι φακοί, που αντικατοπτρίζουν τις υπερδιάστατες πνευματικές πραγματικότητες.

Στο Μοναστήρι του Αγίου Νικάνορα, όπως και σε κάθε Μοναστήρι, ο άνθρωπος «μαντεύει» πως αν δεν φθάσει να αντικρύσει την ωραιότητα του Θεού, δεν θά 'βρει πουθενά σταματημό και αναπαυμό.

Γι' αυτό γυρεύει τον Θεό, για να καταπαύσουν οι ασίγαστοι πόθοι του. Στο καθολικό του Μοναστηριού νιώθεις πως η καθαρότητα έχει ένα απύθμενο βάθος.

Δεν συμβιβάζεται με υποκριτικά ελατήρια, με ιδιοτελείς σκοπούς, με υστεροβουλίες. Ο καθαρός ρίχνει στο χωνευτήρι της αναγέννησης πάθη, αδυναμίες, συμφέροντα, ελαττώματα.